بی مقدمه، پس از خواندن عنوان وبلاگ، یعنی «سطرهای صاف و ساده» چه حسی به شما دست میدهد؟
خودم وقتی که جای شما مینشینم و این وبلاگ را میگشایم، یک احساس پس زدگی پیدا میکنم! انگار که نویسندهی این وبلاگ خواسته از خودش و قلمش تعریف کند. چه اعتماد به نفسی هم داشته که نوشته: صاف و ساده!
شما هم همینطور؟!
پ ن: اگر حال نوشتن ندارید، ما را از رأی مثبت یا منفی خود بی نصیب نسازید لطفا :)